Ufacık  bir  karaya  koca  bir  donanmayla  sarılan, gücünü toptan, tanktan alan bir düşman ordusu ve   karşısında on beşli ana  kuzularından  oluşan, gücünü göğsündeki  teslim  alınmaz  kaleden,  imanından alan kahraman bir ordu vardı… Boğaz’ı  geçme  meselesi gibi  görünse  de   Boğaz  Harbi  değildi asıl mesele… Mermilerin havada bibirine  çarptığı, yerin  ölüm  püskürdüğü, gökyüzünün ölüm indirdiği, dört bir yanda  ölümün kol gezdiği  bir  mahşer  vardı  savaş meydanlarında. Bir  de bütün bu  vahşi  tehditlere gülüp  geçen kahraman Türk ordusu. Öyle bir  ordu ki anaları başlarını  kınalayıp da göndermişti onları, vatana  kurban olsunlar diye. Öyle  bir ordu ki evine  dönmeyi  hiç düşünmeden gül bahçesine girercesine  cepheye  koşan  aslan neferlerle dolu... Öyle  bir  ordu  ki  ön sıradakiler şehit  düşünce hızla şehit  olma  sırasına geçen  korkusuz vatan evlatlarıyla dolu  ...

       Dünyada  eşi  benzeri  görülmemiş  bir zafer, yüzyıllarca  nesillerden  nesillere  onurla  taşınacak  bir mirastır Çanakkale… Vatan  toprağını  candan,  canandan  daha mukaddes bilerek  hayallerini, umutlarını, sevgilerini, özlemlerini çantasına alıp  ardına  bile  bakmadan vatan  savunmasına koşan  kahraman  askerlerimizin kanıyla  yazılmış bir  destandır  Çanakkale. Millî  tarihimizde  “Bir” olma  bilincinin   tohumlarının  yeşerdiği  bir dönüm  noktasıdır… Fedâkârlığı, şanı , şöhreti  hiçbir ifadeye  sığmayan atalarımız  savaşta  cesaretiyle ve savaştan sonra da dillere  destan olmuş hatırasıyla  yeri  göğü  inletmiş; cihanın yedi ikliminden gelerek karşısına  duran  hasmını tir tir titretmiştir. Kutsal değerleri tehlikeye düştüğünde  bir milletin  neler yapabileceğini  haykıran  sessiz bir nâradır Çanakkale Zaferi . Maskelerin  yırtılıp medenî  ve dost  yüzlerdeki  vahşetin  gün  yüzüne çıktığı  bir  “hakikat” mücadelesidir aynı  zamanda.

      Çanakkale  söz  konusu olduğunda aziz hatırası bir yandan bizi gururlandırırken , bir yandan da acı hikayeleriyle ruhumuzu  derinden sarsan şehitlerimizi  yâd etmemek mümkün değildir. Kendisine  silah çeken  bir  Fransız  askerinin   yarasını kendi  gömleğini  yırtarak temizleyecek kadar  insaniyetini  muhafaza eden askerlerimiz...Tertemiz  alnından  vurulup  bu  topraklar için  toprağa  düşen  şehitlerimiz… Kanıyla “Tevhid”i  kurtaran,  İslâm´ı  kuşatan  hüzün çemberini  göğsünde  kırıp  parçalayan şehitlerimiz… Hilâl  uğruna gözünü kırpmadan  can fedâ eden  şehitlerimiz… Ezan  susmasın  diye son bayram namazını mevzide kılan  şehitlerimiz…  Ay-yıldıza zeval  gelmesin  diye  İlahî  gücün bir insan  bedeninde  tecessüm  etmesiyle  top mermisini  kükreyerek  sırtlanan  şehitlerimiz... Biraz  sonra  kopacak  ellerini  açarak kendi hayatının  bekası için değil de vatanın  ve  gelecek nesillerin selameti için dua  edip seve seve şehadet  şerbetini  içen  şehitlerimiz... Allah´ın  lütfudur  diyerek  şehadet  için  yarışan şehitlerimiz... Bu  vatan bu  millet  size  çok şey borçludur.

     Onlar Asım´ın  nesliydi gerçekten  de... Ancak  bize düşen  onlarla övünüp durmak  yerine  onları anlamak şuuruna  ulaşmaktır. Onlara olan minnet  borcumuzu ödemenin yolu  Çanakkale Zaferi´nin  yıl dönümlerinde  şaşaalı  törenler  yapmaktan  ziyade   vatana, bayrağa, birlik ve beraberliğimize   kararlı bir  şekilde  sahip  çıkmaya  devam  etmekten  geçer. 20.yüzyılın "Bedir"idir, Türk  tarihinin altın  sayfasıdır, savaş  gecelerinin   güneşidir  Çanakkale  Zaferi. Âdetâ bir millî- manevî   değerleri   koruma  kılavuzudur.  Çanakkale´yi  iyi  okumalı  ve iyi  anlamalıyız. Çanakkale  ruhunu içinde taşıyan  nice  evlatlarımız  olduğunu  biliyor  ve hepsinin de  ilerde  karşılaşılabilecek her türlü tehlikeye  karşı  kendi varlığını   vatanın, bayrağın  varlığına  adayacağına  inanıyorum.

   Bu gurur verici zaferimiz  vesilesiyle Çanakkale  şehitlerimizi  ve  geçmişten  günümüze kutsal değerlerimiz  uğruna  kendi  canını   fedâ  etmiş  tüm aziz  şehitlerimizi rahmetle  anıyor ve  ruhları  şâd  olsun  diyorum.